Η επιλογή αυτή γίνεται ακόμη δυσκολότερη όταν το παιδί δεν έχει επιλέξει κάποιο άθλημα και καλείται μαζί με τους γονείς , άλλες φορές δημοκρατικά και άλλες επιβλητικά ικανοποιώντας το «εγώ» του γονέα, να αποφασίσει ποιο άθλημα θα ακολουθήσει.
«Θα πάς ποδόσφαιρο. Εγώ μικρός ήμουν ταλέντο πρέπει και εσύ να ακολουθήσεις τα βήματα μου».
«- Μπαμπά θέλω να πάω Βόλλευ. – Θα πάς μπάσκετ…τέλος. Είσαι ψηλή/ός και πρέπει να παίξεις μπάσκετ. Θα τους σκίσεις όλους.»
«-Κοίτα να δεις παιδί μου. Είσαι δυνατός και άθλημα είναι μόνο όταν η μπάλα μπαίνει γκολ. Θα πας χάντμπολ. Τελεία και παύλα» είναι μερικές από τις ατάκες που λέγονται από τους γονείς.
Πολλές φορές οι γονείς βάζουν στοιχήματα με το ποιο θα είναι τελικά άθλημα θα επιλέξει το παιδί. Ευτυχώς οι ιστοσελίδες στοιχήματος, δεν το έχουν πάρει είδηση να εντάξουν ένα τέτοιου είδους στοίχημα στις πλατφόρμες τους. Αστειευόμαστε φυσικά, αλλά πολλές φορές προσπαθούμε εμείς οι γονείς να εκβιάσουμε τις αποφάσεις των παιδιών με αποτέλεσμα να γινόμαστε γραφικοί.
Υπάρχουν και οι γονείς βέβαια που βλέπουν την ενασχόληση του παιδιού τους με κάποιο άθλημα σαν μη απαραίτητο. Όμως ο αθλητισμός δεν θα πρέπει να λείψει από την καθημερινότητα του παιδιού σας. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Γιατί πρέπει να κάνει το παιδί κάποιο άθλημα, από ποια ηλικία πρέπει να ξεκινάει;
Πώς θα καταλάβω τι άθλημα αρέσει στο παιδί μου;
Από την ηλικία των 7-10 ετών τα παιδιά είναι σε θέση να έχουν εξειδικευμένη κίνηση και μπορούν κατ’ επιλογή να ακολουθήσουν κάποιο άθλημα. Οι λόγοι που συνήθως τα παιδιά αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάποιο σπορ είναι: Γιατί οι φίλοι τους κάνουν το ίδιο άθλημα. Γιατί υπάρχει μια πρόσφατη διεθνή επιτυχία στο συγκεκριμένο σπορ. Γιατί έχουν νιώσει επιτυχία και επιβράβευση από κάποιον άλλον όταν έκαναν αυτό το άθλημα π.χ. στο σχολείο ή στην πλατεία. Γιατί για κάποιο δικό τους λόγο, τους αρέσει αυτό το άθλημα
Πόσες φορές την εβδομάδα πρέπει να αθλείται το παιδί μου;
Τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες με παιγνιώδη μορφή σε καθημερινή βάση, 3-5 φορές την εβδομάδα θα πρέπει να επιλέξουν ένα άθλημα για βελτίωση της αερόβιας κατάστασης τους, ενώ 2-3 φορές την εβδομάδα να κάνουν ασκήσεις, αθλήματα ή δραστηριότητες για ανάπτυξη της νευρομυϊκής συναρμογής, της δύναμης και της ευλυγισίας. Και αφού γονέας και παιδί καταλήξουν στο κατάλληλο άθλημα έρχεται η στιγμή επιλογής της ακαδημίας. Εκεί τι είναι αυτό που πρέπει να προσέξουμε ;
Ένα από τα πολύ βασικά σημεία που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας σε μια ακαδημία είναι σίγουρα το έμψυχο δυναμικό (προπονητές) που υπάρχει. Στις κρίσιμες αναπτυξιακά και συναισθηματικά ηλικίες οι επιστήμονες παιδαγωγοί είναι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά. Υπάρχει η άποψη ότι επειδή είναι οι μικροί της ομάδας δεν χρειάζονται κάποιον καταρτισμένο επιστήμονα γιατί δεν θα πάνε να πάρουν το πρωτάθλημα, κάτι που είναι βέβαια εντελώς λανθασμένο. Οι εγκαταστάσεις, η καθαριότητα, η νοοτροπία των ανθρώπων του συλλόγου, η ομαδικότητα και η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει μια ακαδημία είναι σίγουρα στοιχεία που πρέπει να ελέγχουμε. Ένα γνωστό όνομα συλλόγου δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο χωρίς να αποκλείεται και το αντίθετο λόγω της εμπειρίας που θα έχει.
Και αφού καταλήξουμε και στην κατάλληλη ακαδημία έρχεται η ώρα των προπονήσεων και των φιλικών αγώνων. Οι γονείς στην εξέδρα κάθονται για να παρακολουθήσουν την προπόνηση ή τον αγώνα. Και τότε όλοι γίνονται προπονητές με παράπονα και γκρίνιες «...γιατί δεν παίζει το παιδί μου βασικός...», «...γιατί τον έβαλες εκεί ενώ η θέση του είναι άλλη...», «...γιατί παίζει λιγότερο και ο άλλος περισσότερο...» και διάφορα άλλα πράγματα, που δημιουργούν προβλήματα στην ακαδημία, στον προπονητή και γενικότερα στο χώρο
Και ξαφνικά αναρωτιέσαι πού πήγε εκείνος ο γονέας που “έβαλε” το παιδί του στον αθλητισμό για να κάνει φίλους και να αποκτήσει νέες δεξιότητες; Πού πήγε εκείνος ο γονέας που στο ξεκίνημα του, του αγόρασε τον καλύτερο εξοπλισμό; Πού πήγε εκείνος ο γονέας που χαιρόταν όταν απλά και μόνο έβλεπε το παιδί του μέσα στον αθλητικό χώρο και που στο “παραπάτημα” του χαμογελούσε από περηφάνια για την προσπάθεια του;
Οι γονείς πολλές φορές άθελά τους και πάντα με τις καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν να σαμποτάρουν την αθλητική εξέλιξη του παιδιού τους καθώς και την προσπάθεια του προπονητή. Αντί λοιπόν να κοουτσάρετε, εξηγείστε βασικά πράγματα στο παιδί, αγκαλιάστε το μετά τον αγώνα και πείτε του ότι είστε περήφανοι. Αυτοπεποίθηση και αθλητικό πνεύμα είναι οι τομείς που πρέπει να προπονεί ο γονιός το παιδί του. Παρακολουθήστε την υγεία του και ενημερώστε τους προπονητές του.
Πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές και να μαθαίνουν την πρόοδό τους, την συμπεριφορά τους ή όποια άλλα προβλήματα προκύπτουν. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στο έργο του προπονητή και να κάνουν κριτική στο παιδί, διότι έτσι το επηρεάζουν. Καλό είναι να μεταφέρουν το πρόβλημα στον προπονητή και να παροτρύνουν το παιδί τους να ρωτήσει τον προπονητή του για πιθανές απορίες. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στη θέση του προπονητή, γιατί έτσι μπερδεύονται τα πράγματα αλλά και το ίδιο το παιδί.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο να υπάρχει υγιής σχέση γονιού και προπονητή, γιατί ο προπονητής των ακαδημιών πρέπει να είναι πρώτα παιδαγωγός και μετά τεχνικός.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι τι άθλημα να επιλέξω για το παιδί μου, αλλά πώς θα το βοηθήσω και τι θα του παρέχω για να αναπτύξει την προσωπικότητα του έτσι ώστε να μπορέσει συνειδητά να κάνει κάποιο άθλημα για να νιώθει χαρά και ευχαρίστηση και πάνω από όλα ικανοποίηση για το ότι προσπαθεί και τελικά βελτιώνεται έστω και αν δεν καταλήξει να είναι πρωταθλητής.
Ο αθλητισμός μπορεί να αναδείξει τον καλύτερο (και κάποιες φορές τον χειρότερο) εαυτό του παιδιού και του γονέα εξίσου. Οι αξίες που θα πάρει το παιδί από τον αθλητισμό είναι πολύ πιο σημαντικές από οποιαδήποτε επιβράβευση. Επιτρέποντας στα παιδιά να αποτύχουν, να μάθουν, να αναπτυχθούν και να διασκεδάσουν θα πάρουν τα εφόδια εκείνα που θα τα κάνουν πραγματικούς νικητές.
Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2018